بال لوسیفر

لوسیفر: نماد غرور و تکبر

در کتب مقدس یهودی و مسیحی، از نام لوسیفر برای شیطان استفاده شده و به تعبیری لوسیفر شاه شیاطین محسوب می‌شود.

خداوند بعد از آفرینش بهشت و فرشتگان، به هفت فرشته جایگاه ویژه داد: جبرئیل، میکائیل(مایکل)، اسرافیل، ایزیکل، یوریل، عزرائیل و لوسیفر

لوسیفر قدرتمندترین، زیباترین و خاص‌ترین مخلوق تا قبل از آفرینش آدم بود. به طوریکه حتی در کتاب مقدس از جهات مختلف کامل و بی‌نقص و نزدیکترین فرشته به خدا معرفی شده است. لوسیفر در لاتین به معنی آورنده روشنایی و ستاره صبح و توسط خدا به نام فرزند صبح خطاب شده است. اما لوسیفر به مرور به حدی دچار غرور می‌گردد که جایگاهش را فراتر از خدا می‌بیند و برای خداوند جهان شدن، فرشتگانی را به سمت خود می‌کشاند و علیه خدا وارد جنگ می‌شود.

در مقابل هم خداوند، میکائیل، قدرتمندترین فرشته بعد از لوسیفر را برای مقابله با او می‌فرستد. لوسیفر در این نبرد خود را به اژدها تبدیل می‌کند اما شمشیر میکائیل هم به قدرت خداوند، شعله‌ور شده و لوسیفر با یک ضربه شکست می‌خورد.

لوسیفر به همراه 6 نفر از نزدیکترین یارانش تا ابد از درگاه خدا رانده و به جهنم تبعید می‌شوند و لقب ترسناکترین اربابان جهنم رو دریافت می‌کنند.

لوسیفر که تشنه انتقام بود بعد از آفرینش آدم و حوا که از قضا لقب اشرف مخلوقات(لقب لوسیفر در گذشته) هم دریافت کرده بودند، به کمک لیلیث آنها را وسوسه می‌کند تا اینکه از بهشت رانده می‌شوند.