ققنوس با صلیب

قُقنوس پرندهٔ مقدس افسانه‌ای است که در اساطیر ایران، یونان، مصر و چین از آن نام برده شده است. گفته می‌شود که ققنوس مرغی تنهاست و زایشی ندارد اما هر هزار سال یکبار، بر توده‌ای بزرگ از هیزم بال می‌گشاید و آواز می‌خواند و همینکه از آوازش به وجد آمد، از منقارش آتشی می‌افروزد و در آن می‌سوزد و از خاکستر آن ققنوسی دیگر متولد می‌شود. در بسیاری از فرهنگ ها ققنوس را رمز جاودانگی، فداکاری و عمر دوباره تلقی می‌کنند. همچنین در برخی دیگر از فرهنگ‌ها در مورد ققنوس گفته شده که اشک او زخم را درمان می‌کند حتی اگر زخم شمشیر باشد و… برخی نیز بر این باورند که موسیقی از آوای دلنشین ققنوس پدید آمده‌است.